"Ευρωπαϊκή" εμφάνιση και τρίποντο

H "έκρηξη" των παιχτών του Ολυμπιακού μετά το τρίτο γκολ

Καταρχάς, να ξεκαθαρίσω ότι δεν προτίθεμαι να σχολιάσω τη χθεσινή αναμέτρηση ως μια μάχη μεταξύ Ελλάδας και Γερμανιάς, με νικήτρια την Ελλάδα. Κακά τα ψέματα, το χθεσινό ήταν απλά ένα παιχνίδι μεταξύ δυο ομάδων. Τα περι απαντήσεων στους Γερμανούς δεν μου λένε τίποτα.

Ας περάσω στο ουσιώδες, όμως. Ο Ολυμπιακός πήρε τους πρώτους του βαθμούς στο φετινό Champions League και αυτό το οφείλει σε πράγματα που δεν έδειξε στο παιχνίδι του Σαββάτου, με την ΑΕΚ. Συγκεκριμένα, ο Ολυμπιακός είχε ψυχή, πάθος, θέληση. Φάνηκε ότι ήθελε πάρα πολύ το συγκεκριμένο παιχνίδι. Καθ΄ όλη τη διάρκεια του αγώνα φαινόταν αυτό. Από το πόσο έγκαιρα και δυνατά έβγαιναν στις φάσεις ο Αβραάμ με το Μέλμπεργκ, μέχρι τις αναρίθμητες εναέριες διεκδικήσεις που κέρδισε ο Μακούν και τις μάχες που έδωσε ο Τζιμπούρ με την άμυνα της Ντόρτμουντ.

Πάντως, το πάθος και ο "τσαμπουκάς" δεν ήταν τα μόνα πράγματα που επανέφερε στο παιχνίδι της η ομάδα του Βαλβέρδε. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να επιτεθεί από τα πλάγια. Για να γίνω πιο σαφής, θεωρώ πως στην αναμέτρηση με την ΑΕΚ οι πτέρυγες των Πειραιωτών ήταν "νεκρές" και δεν συντελούσαν στη δημιουργία ευκαιριών. Αντιθέτως, χθες, το πρώτο και το δεύτερο γκολ προήλθαν από γυρίσματα/γεμίσματα των πλαγίων του Ολυμπιακός. Αρχικά, η σέντρα του Μαρκάνο κι, έπειτα, το γύρισμα του Μιραλάς.

Θα ήθελα να σχολιάσω και ατομικά το τι είδα από ορισμένους Ερυθρόλευκους. Και ξεκινάω από εκεί που πρέπει να ξεκινήσω. Από τον τερματοφύλακα. Είμαι απόλυτα αντίθετος με όλο αυτό τον πόλεμο που δέχεται, καθημερινά, ο Κοστάντσο, μέχρι στιγμής. Μπορεί να μην το θεωρώ top τερματοφύλακα, αλλά παράλληλα δεν πιστεώ πως είναι "για πέταμα". Χθες η εμφάνιση του ήταν αρκετά καλή. Να συνεχίσω με το δίδυμο της άμυνας. Ο,τι και να πω θα είναι λίγο. Ο Μέλμπεργκ ήταν ο κλασσικός Μέλμπεργκ, με αποκορύφωμα μια φάση γύρω στο 15', όπου έκανε ένα απίθανο -καθαρό- τάκλιν στον Γκέτσε. Απ' την άλλη, ο Αβραάμ δεν άφησε ούτε μισή φάση, χωρίς να την "καθαρίσει". Τυχαίνει να είμαι Ολυμπιακός, αλλά είμαι βέβαιος πως αν ήμουν φίλος άλλης ομάδας, αυτό που θα ζήλευα απ' τον Ολυμπιακό θα ήταν αυτοί οι δυο παίχτες. Τελειώνω αυτήν την -μίνι- ατομική κριτική με τους Ορμπάιθ και Μακούν. Ο πρώτος έπαιζε λίγο πιο πίσω απ' τον Καμερουνέζο και ήταν, για μια ακόμη φορά, εξαιρετικός. Ο Μακούν στην πρώτη του "γεμάτη" εμφάνιση κατάφερε να μην χάσει εναέρια μονομαχία, ενώ παράλληλα -σχεδόν- όλες του οι μεταβιβάσεις ήταν επιτυχημένες.

Κλείνω την -μεγάλη, οφείλω να ομολογήσω- παρένεθση κι επιστρέφω στα "ομαδικά". Νομίζω, πως στο χθεσινό Ολυμπιακός έκανε καλό η απουσία του Φουστέρ. Ο Ισπανός μπορεί, κατά πολλούς, να είναι πολύ χρήσιμος, αλλά είναι εμφανής η αδυναμία του να διατηρήσει σε υψηλά επίπεδα το passing game της ομάδας. Και το μόνο που δεν ήθελε, χθες, ο Ολυμπιακός ήταν ένας παίχτης να του "καταστρέφει" τις προϋποθέσεις (αντ)επίθεσης.

Θα κλείσω, λέγοντας ότι ο χθεσινός ο Ολυμπιακός μου άρεσε. Ιδιάιτερα στο δεύτερο ημίχρονο, όπου κράτησε -τολμώ να πω- άκοπα το προβάδισμά του. Δεν είχε καμία σχέση με τον Ολυμπιακό που είδαμε το Σάββατο, στο ΟΑΚΑ και που, έχω την αίσθηση, δύσκολα θα ξαναδούμε.